چارچوب¬های تصمیم‌گیری نخبگان سیاسی زن در حوزه کمیسیون‌های مجلس (مورد مطالعاتی: زنان نماینده مجلس)
محورهای موضوعی :
زهرا حیدری
1
(استادیار گروه معارف دانشگاه فرهنگیان شهید باهنر شیراز، ایران. )
زینب حیدری
2
(مدرس گروه معارف استان فارس، دبیر رسمی آموزش‌وپرورش استان فارس، ایران.)
ناهید حیدری
3
(کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث، دانشکده علوم انسانی دانشگاه کاشان، کاشان – ایران.)
کلید واژه: مجلس شورای اسلامی, نخبگان سیاسی, تصمیم¬گیری¬, کمیسیون, زنان نماینده.,
چکیده مقاله :
مشارکت سیاسی زنان در عرصه¬های کلان تصمیم‌گیری‌های سیاسی و مدیریتی از مؤلفه¬های اساسی توسعه پایدار است؛ مقاله حاضر به دنبال پاسخ به این پرسش است که چارچوب¬های تصمیم‌گیری نخبگان سیاسی زن در حوزه کمیسیون‌های مجلس چیست؟ در این پژوهش نمونه آماری شامل 20 نفر از زنان نماینده در ده دوره مجلس شورای اسلامی است. روش پژوهش بر اساس تکنیک تحلیل محتوای کیفی و کمی، تکنیک مصاحبه نیمه-ساخت‌یافته در مرحله جمع¬آوری داده¬ها و متن مصاحبه¬ است. برای تحلیل داده¬ها از برنامه Excel و نرم¬افزار ویزیو، در چارچوب نمودارها و مدل-های¬ مختلف استفاده شده است. یافته¬های پژوهش در رابطه با مقولات مختلفی چون: چارچوب تصمیم¬گیری نشان داد که بیشترین فراوانی تصمیم-گیری در حوزه کمیسیون¬ها بر اساس علاقه و تخصص است؛ در مقوله چارچوب ترجیحات کمیسیونی بیشترین فراوانی کمیسیون فرهنگی است که ناشی از سابقه فرهنگی، تخصص و علاقه نخبگان سیاسی زن در این حوزه است؛ فراواني موافقان و مخالفان تشکیل کمیسیون زنان تقریباً به هم نزدیک است؛ هرچند به‌طور نسبی تعداد موافقان تشکیل کمیسیون زنان بیشتر است، اکثر موافقان از جناح اصولگرا هستند. در رابطه با مقوله چارچوب علی موافقت با تشکیل کمیسیون زنان، بیشترین فراوانی، عدم‌کفایت فراکسیون و سپس بحث ضرورت تشکیل و کارکرد مؤثر فراکسیون زنان درگذشته است؛ بیشترین فراوانی در رابطه با چارچوب علی مخالفت با این کمیسیون، عدم ضرورت و سپس کفایت فراکسیون و کمیسیون برای بررسی مسائل زنان ذکرشده است. پژوهشگر در مجموع 3 مقوله اصلی، 6 مقولۀ فرعی اول و 60 مقولۀ فرعی دوم؛ تعداد 221 عبارت معنايي شناسايي شده و به شکل نمودار¬ ترسیم و تحلیل‌شده است.
Women's political participation in the macro arenas of political and management decisions is one of the basic components of sustainable development. This paper aims to answer the question, "What are the decision-making frameworks of female political elites in parliamentary commissions?" In this research, the statistical sample includes 20 female representatives of the Islamic Council in ten terms. Moreover, the research method is based on qualitative and quantitative content analysis techniques, semi-structured interview techniques in the data collection process, and interview text. For data analysis, Excel and Visio were applied in the framework of various charts and models. The findings concerning multiple categories, such as decision-making framework, showed that the highest frequency of commission decision-making is based on interest and expertise. In the category of commission preference framework, the highest frequency is the cultural commission due to the cultural background, knowledge, and interest of the female political elite. Furthermore, the number of supporters and opponents of forming the women's commission is almost the same. Although relatively the number of those who support the formation of the women's commission is more, most of those who support it are from the fundamentalist faction. Concerning the causal framework of agreeing to the formation of the women's commission, the most frequent insufficiency of the faction and the discussion of the necessity of the formation and effective functioning of the women's faction have passed. The highest frequency concerning the causal framework of opposition to this commission is the lack of necessity and the sufficiency of the faction and the commission to investigate women's issues. Generally, the researcher develops a total of 3 main categories, six first sub-categories and 60 second sub-categories. Some 221 semantic expressions are identified, portrayed, and analyzed in the form of a diagram.
1- آکوچکیان، ا.، و عر¬ب¬نژاد، م. (1389). اصول دین شناختی مشارکت زنان در فرایند توسعه‌ی سیاسی (با رویکرد قرآنی - روایی). مطالعات راهبردی زنان، 13(29)، 235-295.
2- انصاری، م. (1386). نخبه پروری سیاسی. نشر دادگستر. تهران.
3- ایروانی غفاری، ر. (1385). دیدگاه عالمان شیعه ایران معاصر: امام خمینی (س) و استاد مطهری (ره) در مورد حقوق سیاسی زنان. پایان¬نامه کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی تهران، واحد علوم تحقیقات.
4- ترابی، ی. (1392). تعارض نخبگان سیاسی و راهبردهای مدیریت آن. فصلنامه مجلس و راهبرد، 19(72)، 39-76.
5- تسلیمی، س.، صفری، ح.، و سید دانش، س. ی. (1383). بررسی الگوی سه نوع تصمیم‌گیری حضرت امام خمینی (ره) با استفاده از مدل تصمیم‌گیری حکیمانه - رویکرد فازی. دانش و رفتار، 2(8)، 31-40.
6- حاجی¬پور ساردویی، س. (1398). زنان و مشارکت سیاسی (واکاوی سیاست حضور زنان در مجلس شورای اسلامی). ذهن-آویز. تهران.
7- حسینی، م. (1380). دیدگاه قرآن دربارۀ مشارکت سیاسی زنان. فصلنامۀ پژوهش‌های قرآنی، 7(26-25)، 173-183.
8- حیدری، ز.، کشاورز شکری، ع.، غفاری هشجین، ز.، و مرشدی¬زاد، ع. (1397). موانع مشارکت نخبگان سیاسی زن در عرصه تصمیم¬گیری های سیاسی و مدیریتی. پژوهشنامه علوم سیاسی، 14(1)، 63-94.
9- خانیکی، ه.، پناهی، م.، قانعی¬راد، م.، و زردار، ز. (1393). چارچوب‌بندی بیوتکنولوژی در محتوای نمایشی سیمای ج.ا.ا. مطالعات میان‌رشته‌ای در علوم انسانی، 6(3)، 23-52.
10- خسروی، م. ع.، دهشیار، ح.، و ابطحی، ص. (1391). چگونگی توانمندسازی زنان در عرصه تصمیم‌گیری سیاسی در ساختار تصمیم‌گیری ملی و بین‌المللی. مطالعات روابط بین¬الملل ، 5(20)، 99-132.
11- خلیلی، م. (1386). آسیب¬شناسی مشارکت سیاسی زنان. پژوهش زنان، 5(2)، 186-165.
12- خمینی، ر. (1371). صحیفه نور. ج 4. مؤسسه تنظیم و نـشر آثـار امـام خمینی. تهران.
13- دلاور، ع. (1382). روش¬های پژوهش در روانشناسی و علوم تربیتی. روان ویرایش، ارسباران. تهران.
14- دهقان، س. (1395). جایگاه کانون وکلا در نظام قانون‌گذاری کشور. کانون وکلا، 68(235)، 9-14.
15- رحیمی، ج. (1392). سازمان و مدیریت موفق. انتشارات سپهر دانش. تهران.
16- ساروخانی، ب. (1382). روش‌های پژوهش در علوم اجتماعي. ج 2. انتشارات پژوهشگاه علوم انساني و مطالعات فرهنگي. تهران.
17- سجادی، س. ا. (1380). قرآن و مشارکت اجتماعی زنان. پژوهش¬های قرآنی، 27 و 28. 50-83.
18- سریع¬القلم، م. (1384). عقلانیت و آینده توسعه‌یافتگی ایران. مرکز پژوهش¬های علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه. تهران.
19- سید امامی، ک. (1394). روش‌های مصاحبه برای پژوهش¬های سیاسی. دانشگاه امام صادق. تهران.
20- شفیعی¬نیا، م.، لطفی، ص.، و توکلی جبلی، م. (1391). شاخص‌های تحکیم امنیت ملی و ارتقای اخلاق سیاسی نخبگان سیاسی از دیدگاه مقام معظم رهبری. مطالعات دفاعی استراتژیک، 47، 41-60.
21- عابدی، م. (1376). حدود مشارکت سیاسی زنان در اسلام. انتشارات بـعثت. تهران.
22- عرب¬نژاد، م. (1384). مبانی حاکمیت زن در اندیشه فقهی - تفسیری شیعه. مباحث بانوان شیعه، 2(6)، 129-180.
23- علایی رحمانی، ف. (1383). بخش اول: مقالات مربوط به دیدگاه‌های اسلامی درباره‌ی مشارکت سیاسی زنان، میزان گستره‌ی مشارکت سیاسی زنان از منظر دین. مجموعه مقالات دانشگاه علامه طباطبایی، 185، 13-38.
24- غفاری¬ساروی، م.، و سید امامی، ک. (1396). نقش فضای مجازی در چارچوب¬سازی برای رأی¬دهندگان در انتخابات؛ مطالعه موردی انتخابات مجلس دهم در دو شهر تهران. مطالعات رسانه¬های نوین، 5(19)، 191-226.
25- قادری، ر. (1397). تأثیر فرهنگ سیاسی بر مشارکت زنان با تأکید بر نقش انقلاب اسلامی ایران. پژوهشنامه تاریخ، سیاست و رسانه، 1(2)، 223-245.
26- کوشش، پ. (1386). حقوق سیاسی – اجتماعی زن در گفتمان اسلام سنتی و نواندیشی دینی در ایران معاصر. پایان¬نامه کارشناسی ارشد دانشگاه مفید قم.
27- مدرس¬زاده، ش.، نوابخش، م.، و نوذری، ح. (1397). عوامل مؤثر بر توانمندشدن زنان نخبه¬ی سیاسی (مورد مطالعاتی: زنان نماینده در مجلس شورای اسلامی). پژوهش نامه زنان، 9(2)، 101-127.
28- مطهری، م. (1391). زن و مسائل قضایی و سیاسی (شهادت، قضاوت، افتاء، سیاست). صدرا. تهران.
29- مهدی¬پور، ف.، و زیناتون، س. (1395). شخصیت و حقوق زن در تفسیر المیزان. پایان¬نامه کارشناسی ارشد دانشگاه جامعه المصطفی العالمیه.
30- مهدی¬زاده، م. (1391). نظریه رسانه: اندیشه¬های رایج و دیدگاه¬های انتقادی. نشر همشهری. تهران.
31- هولستی، ال. آر. (1373). تحليل محتوا در علوم اجتماعي و انساني. ترجمه سالارزاده اميري، ن. انتشارات دانشگاه علامه طباطبايي. تهران.
32- یزدان¬پناه درو، ک.، و عسگری، ن. (1398). بررسی روند مشارکت زنان در انتخابات مجلس شورای اسلامی (دوره های ۸، ۹ و ۱۰) (مطالعه موردی: شهر تهران). فصلنامه زن در فرهنگ و هنر، 11(2)، 287-307.
33- Baxter, S., & Lansing, M. (1980). Women and politics: The invisible majority. Michigan: University of Michigan Press.
34- Entman, R. M. (1993). Framing: Toward clarification of a fractured paradigm. Journal of communication, 43(4), 51-58.
35- Freud, S. (1923). Introduction à la psychanalyse. Payot.
36- Furber, C. (2010). Framework analysis: a method for analysing qualitative data. African Journal of Midwifery and Women's health, 4(2), 97-100.
37- Goffman, E. (1974). Frame analysis: An essay on the organization of experience. Harvard University Press.
38- Ritzer, G. (1988). Contemporary Sociological Theory, NY Alfred A.
39- Scheufele, D. A., & Tewksbury, D. (2007). Framing, agenda setting, and priming: The evolution of three media effects models. Journal of communication, 57(1), 9-20.
40- Smith, J., & Firth, J. (2011). Qualitative data analysis: the framework approach. Nurse researcher, 18(2). 52-62.
41- Snow, D. A. (2004). Framing processes, ideology, and discursive fields. The Blackwell companion to social movements, 380-412.