Investigating the Relationship Between Self¬-¬Compassion and Body Management in Women
Research Areas : Other related topics
Seyed Mehdi Hosseini
1
(PhD in Psychology, Assistant Professor, Department of Psychology, Fatemieh Institute of Higher Education, Shiraz, Shiraz, Iran)
Fahimeh Momen
2
(Master student, General Psychology, Department of Psychology, Fatemieh Institute of Higher Education, Shiraz, Shiraz, Iran)
Keywords: Self-Compassion, Body Management, Women ,
Abstract :
This study aimed to investigate the relationship between self-compassion and body management in women. The present study was descriptive and correlational. The study's statistical population consisted of all women in Shiraz in 2021. Among them, 300 women were selected from the statistical population by available sampling method as the sample size. Data were collected using Self-Compassion Questionnaire (Reiss, Puminer, Neff, and Wanguchta (2011) (SCS-SF)) and Online Object Awareness Questionnaire (McKinley and Hyde (2001)). Data were analyzed using Pearson correlation analysis and SPSS statistical software. Findings from Pearson correlation analysis, related to examining the significant relationship between self-compassion and changes in body management in women, showed a significant negative relationship between the components, including self-kindness, self-judgment, human sharing, isolation, mindfulness, extreme assimilation, and changes in body management. The present study results emphasize the role and importance of self-compassion in dealing with behaviors related to body management. Cultivating a compassionate mind can control the negative behavioral consequences associated with maladaptive body management, which can have many practical implications for women.
1- اندامی، ع.، شیرازی، ع.، و ساعتچی، ه. (1398). نقش پنج عامل بزرگ شخصیت در پیش¬بینی پندار شی¬انگارانه و شرم از بدن زنان و دختران. چهارمین کنفرانس بین¬المللی نوآوری¬های اخیر در روان¬شناسی،مشاوره و علوم رفتاری، 6، 21- 36.
2- بساک¬نژاد، س.، غفاری، م. (1387). رابطه بین ترس از بدشکلی جسمی و اختلالات روانی در دانش¬آموزان است. مجله علوم رفتاری. 1 (2)؛ 17-22.
3- بشرپور، س. (1393). ویژگیهای روانسنجی نسخه فارسی مقیاس خوددلسوزی در دانشجویان. مجله سلامت روانی پژوهشی، 7(2) ، 64-75.
4- خسروی، س،. صادقی، م، و. یابنده، م.(1392). ویژگیهای روانسنجی مقیاس شفقت به خود مدل¬های روش¬های روانی. مجله پژوهشي روان¬شناسی، 13، 59-¬47
5- عزیزی ع.، فروغی، ع،. لطفی، س، و. بهرام خانی، م.(1393). روایی و پایایی نسخه مقیاس شفقت به خود، مجله روان¬شناسی ایران، 2(3)، 17-23
6- خلعتبری، ج.، همتی ثابت، و.، و محمدی، ح. (1397). اثربخشي درمان متمرکز بر شفقت بر تصوير بدني و رضايت زناشويي زنان مبتلا به سرطان پستان : يک مطالعه کارآزمايي آموزشي تصادفي شده. نشریه بیماری¬های پستان ایران،3 (11)، 20- 8..
7- شهبازی، م،. رجبی، غ،. مقامی، ا.، و جلوداری، آ. (۱۳۹۴). ساختار عامل تأییدی نسخه فارسی مقیاس درجه¬بندی تجدید نظر شده شفقت به خود در گروهی از زندانیان. فصلنامه روش¬ها و مدل¬های روانشناختی، 6(19)، ۳۱- ۴۶.
8- صدوقی، م.، و صفاری فرد، ر. (1397). رابطه نگرانی از تصویر بدنی و عزت نفس در دانشجویان: نقش تعدیل کننده شفقت به خود. مجله رویش روا¬نشناسی، 7(10)¬؛ 38-51.
9- طاهری فر، ز.، دهقانی آرانی، ف،. موتایی، ف.، فنی، ل.، آقابابایی نجار، ز. (1398). مشخصات روانسنجی و ساختار عاملی پرسش¬نامه آگاهی بدنی. فصلنامه روان¬شناسی معاصر، 1(14)، 78-69.
10- فاتحی، ا.، و اخلاصی، ا. (1399). مدیریت بدن و رابطه آن با پذیرش اجتماعی بدن. مجله زن و جامعه، 3(5)، 25-39.
11- فاضلي، م. (1382). مصرف و سبک زندگي. قم: انتشارات صبح صادق.
12- نوروزی، ع.، ملکی، ا.، پارسامهر، م.، و قاسمی، ح. (1397). بررسی تاثیر تصویر بدن و مدیریت بدن بر مشارکت ورزشی زنان استان ایلام. فصلنامه جامعه¬شناسي كاربردي، 29(4)¬؛ 99-122.
13- Ashish, D. (2016). Self-compassion and the need of self-preservation (Doctoral dissertation, The University of Arizona).
14- Bennett-Goleman, T. (2001). Emotional alchemy: How the mind can heal the heart. New York: Three Rivers Press.
15- Brion, J. M., Leary, M. R., & Drabkin, A. S. (2014). Self-compassion and reactions to serious illness: The case of HIV. Journal of health psychology, 19(2), 218-229.
16- Blond, A. (2008). Impacts of exposure to images of ideal bodies on male body dissatisfaction: A review. Body image, 5(3), 244-250.
17- Breines, J, Toole, A, Tu, C, Chen, S.(2014). Self-compassion, body image, and self-reported disordered eating. Self Identity. 13(4): 432-448.
18- Cash TF., & Pruzinsky T.(2002). Body image: A handbook of theory, research, and clinical practice. New York: Guilford Press.
19- Crossley, N. (2005). Mapping reflexive body techniques: on body modification and maintenance. Body & Society, 11, 1-35.
20- Fazli, M. (2003). Consumption and lifestyle, Qom: Sobh Sadegh Publications.
21- Giddens, A. (2013). Modernity and Individuality: Society and Personal Identity in the New Age. Naser Movaffaghian translation. Tehran: Nayan Rey.[Persian].
22- Gilbert, P. (2007). The evolution of shame as a marker for relationship security. The Self Conscious Emotions: Theory and research. NewYork:Guilford.
23- Gilbert, P & Proctore, S. (2006). Compassionate mind training for people with high Shame and self- criticism: Overview and Pilot Study of a group therapy approach. Clinical Psychology & Psychotherapy, 13. 353-379.
24- Germer, CK.(2009). The mindful path to self-compassion: Freeing yourself from destructive thoughts and emotions. Guilford Press..
25- Higgins ET.(2016). Self-discrepancy: a theory relating self and affect. Psychol rev; 94(3): 319-340.
26- Kirk, D. (2009). Physical education futures. Routledge.
27- Krieger, N. & Davey, S. (2004). Bodies Count and Body Count: Social Epidemiology and Embodying Inequality. Epidemiologic Reviews, 26, 92-103.
28- Mcinley, N. & Hyde, M. J. S. (1996) “The Objectified Body Consciousness Scale: Development and Validation.” Psychology of Women Quarterly, 20: 181-215
29- Neff, K.D. (2003). Development And Validation Of A Scale To Measure Self-Compassion. Self Idennt,2, 223- 250
30- Neff, K. D. (2003). Self-Compassion: An Alternative Conceptualization of a Healthy Attitude Toward Oneself. Self and Identity, 2, 85–101.
31- Ogden, J. (2005). The paradox of control and body management: Examples of dieting and surgery. J Represen, 37, 452-7.
32- Raes, F., Pommier, E., Neff, K. D., & Van Gucht, D. (2011). Construction and factorial validation of a shortform of the Self-Compassion Scale. Clinical Psychology & Psychotherapy, 18, 250–255.
33- Schoenefeld, S. J., & Webb, J. B. (2013). Self-compassion and intuitive eating in college women: Examining the contributions of distress tolerance and body image acceptance and action. Eating behaviors, 14(4), 493-496.
34- Senín-Calderón, C., Rodríguez-Testal, J. F., Perona-Garcelán, S., & Perpiñá, C. (2017). Body image and adolescence: A behavioral impairment model. Psychiatry research, 248, 121-126.
35- Shiling, C. (1993). Body and Social Theory, London: Sage Publication.
36- Shilling, C. (2004). The body in culture, technology and society. Sage.
37- Tolman, D. L., Impett, E. A.,Tracy, A. J., & Michael, A. (2006). Looking good, sounding good: Femininity ideology and adolescent girls’ mental health. Psychology of Women Quarterly, 30, 85-95
38- Wasylkiw L, MacKinnon AL, MacLellan AM.(2012). Exploring the link between self-compassion and body image in university women. Body image. 9(2): 236-245.
39- Woods, H., & Proeve, M. (2014). Relationships of mindfulness, self-compassion, and meditation experience with shame-proneness. Journal of Cognitive Psychotherapy, 28(1), 20-33.
40- Wren, A., Somers, J., Melissa, A. W., Goetz,Mark, C., Leary, M. R., Fras, A. M., Huh, B. K., Roger, Lesco L. S., Keefe, F. J. (2012) Self-Compassion in Patients With Persistent Musculoskeletal Pain: Relationship of Self-Compassion to Adjustment to Persi stent. J Pain Symptom Managem ent, 43(4), 759- 770.
DOR: 20.1001.1.27831175.1400.3.1.2.1 |
نوع مقاله: پژوهشی |
بررسی رابطه بین شفقت به خود و مدیریت بدن در زنان
سید مهدی حسینی1، فهیمه مؤمن2*
1. دکترای تخصصی روانشناسی، استادیار گروه روانشناسی مؤسسه آموزش عالی فاطمیهB، شیراز، شیراز، ایران
2. دانشجوی کارشناسی ارشد، روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، مؤسسه آموزش عالی فاطمیهB، شیراز، شیراز، ایران. (نویسنده مسئول).
تاريخ دريافت: [30/9/1400] تاريخ پذيرش: [26/10/1400]
چکیده
این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین شفقت به خود و مدیریت بدن در زنان انجام گرفت. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی زنان شهر شیراز در سال1400- 1399 تشکیل دادند.که تعداد 300 نفر زن از بین جامعه آماری، براساس جدول مورگان به روش نمونهگیری دردسترس به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه شفقت به خود (SCS - SF)؛ (Raes, Pommier, Neff & Van Gucht, 2011) و پرسشنامه آگاهی از بدن شیء انگاشته (مدیریت بدن و شرم از بدن)؛ Mcinley& Hyde, 1996)) بهصورت آنلاین استفاده شد. دادهها نیز با استفاده از تحلیل همبستگی پیرسون و بهوسیله نرمافزار آماری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافتههای حاصل از تحلیل همبستگی پیرسون در بررسی رابطهی معنادار بین شفقت به خود با تغییرات مدیریت بدن در زنان نشان داد که بین مؤلفههای مهربانی با خود، قضاوت نسبت به خود، اشتراکات انسانی، انزوا، ذهنآگاهی و همانندسازی افراطی با تغییرات مدیریت بدن رابطه منفی معناداری وجود دارد. نتایج پژوهش حاضر بر نقش و اهمیت شفقت به خود در مواجهه با رفتارهای مرتبط با مدیریت بدن تأکید میکند که پرورش یک ذهن شفقت ورز میتواند پیامدهای رفتاری منفی مرتبط با مدیریت غیرانطباقی بدن را کنترل نماید که میتواند تلویحات کاربردی فراوانی برای زنان داشته باشد.
واژگان کلیدی : شفقت به خود، مدیریت بدن، زنان
1- مقدمه
امروزه درصد بالايي از زنان از ظاهر جسماني خود ناراضي هستند و علاقهمند هستند تا ظاهر جسمانی خود را مطابق با معیارهایی که جامعهی امروزی بر آنها تحمیل میکن تغيير دهند. برخي افراد بهخصوص زنان اشتغال ذهني مداومي دربارهي ظاهر جسماني خويش دارند و عليرغم ظاهر طبيعي که دارند، ترس مفرط و نگرانكنندهاي را دربارهي وضعيت ظاهر جسماني خود ابراز ميكنند. بهطوری که اين ترس افراطي ميتواند تبديل به احساس وجود خيالي نقص، در بدن آنها گردد و آنها را به سوي رفتارهای افراطی مانند عمل جراحي زيبايي و رژیم غذایی نادرست براي تغيير وضعيت ظاهري خود سوق دهد و حتی ممکن است منجر به افسردگي، وسواس و حساسيت بين فردي در آنها گردد. نارضايتي از ظاهر جسماني ميتواند روي عملكرد اجتماعي و روابط بين فردي آنها نیز اثر بگذارد. و منجر به كاهش عملكرد اجتماعيشان گردد (بساکنژاد و غفاری، 1386). هنجارهای زیبایی، معیارهایی را برای بدن وضع میکنند که زنان آرزو میکنند آنگونه باشند، افراد بهویژه دختران و زنان تحت تأثیر این فشارها مجبور به پذيرش این معيارهای ایدهآل میشوند. حتی زنانی که وزن بهنجار دارند، خودشان را چاق میبینند و به دنبال لاغر شدن و رژیم افراطی میروند (اندامی، شیرازی و ساعتچی، 1398). و درپی آن به نظر میرسد كه بهطور مداوم در حال ارزيابي بدن خود در مقايسه با اندام و بدن ايدهآلی باشند كه جامعه بر آنها تحميل كرده است. واقعيت اين است كه ما بيش از پيش مسئول طراحي بدن خويش ميشويم و هرچه محيط فعاليتهاي اجتماعي ما از جامعه سنتي فاصله بگيرد، فشار اين مسئوليت را بيشتر احساس ميكنيم؛ بنابراين، امروزه بدن افراد نمايانگر هويت متمايز بين آنان شده است كه اشخاص از خود به نمايش ميگذارند؛ يعني افراد با مديريتي كه بر بدن خود دارند هويت شخصي متمايزي را نيز در معرض ديد ديگران قرار ميدهند (Giddens, 2008).
بدن یک هستی زیستشناختی و روانشناختی صرف نیست، بلکه پدیدهای است که بهصورت اجتماعی ساخته و پرداخته میشود. بنابراین، در هر جامعهای بدن انسان، یک واقعیت جسمانی و یک واقعیت اجتماعی دارد. شکل، اندازه، پوشاک و زینت بدن انسان وسیلهای برای ارتباط و انتقال اطلاعات به دیگر اعضای جامعه است (Krieger & Davey, 2004). بدن و چگونگی مدیریت آن در ابعاد مختلف بستگی به هنجارهای فرهنگی، اجتماعی و دینی هر جامعه دارد. پس میتوان گفت که مدیریت بدن1 یک مسئله شخصی نبوده بلکه مسئله کاملاً اجتماعی و فرهنگی است و عوامل مختلف در آن تأثیر دارند. در مجموع، بدن و چگونگی مدیریت آن عامل انتقالدهنده معنای اجتماعی، ایجاد ارتباطات اجتماعی، بروز هویت و نشاندهنده اعتقادات درونی و در کل نشانه شخصیت فردی و اجتماعی هر انسان است (Shilling, 2004). مدیریت بدن نگــرش فــرد دربــارهی خــود بدن اســت کــه جنبههــای شــناختی، رفتــاری و هیجانــی ظاهــر جســمانی را در برمیگیــرد. در دهههای گذشته گرایش به مدیریت بدن، در بین زنان به شکل چشمگیری افزایش یافته است به نحوی که زنان نسبت به وضعیت زیبایی ظاهر خود دقت نظر و حساسیت بیشتری نشان داده و یکــی از مشــغولیتها و نگرانیهــای زنــان در ســنین جوانـی، ظاهـر جسـمانی و مدیریت بـدن میباشد (Cash & Pruzinsky, 2002) و این توجه وافر آنها را وا میدارد تا رفتارهایی گاه افراطی مانند رژیمهای غذایی نامناسب برای لاغر شدن، جراحیهای زیبایی بیرویه در بدن، استعمال بیرویه مواد آرایشی و بهداشتی به منظور مدیریت بدن و مطابقت دادن ویژگیهای بدن خود با الگوهای فرهنگی زیبایی چهره و اندام که در رسانههای جمعی و ماهواره و اینترنت و ... تبلیغ میشود اتخاذ کنند، که بعضاً تبعات سوئی مانند خود ارزیابی منفی برای آنها به بار میآورد (Gilbert, 2007 ؛ Higgins, 2016) وقتی که فرد به خودارزیابیهای منفی مشغول میشود و مایل است از هیجانات مثبت خود اجتناب کند، تنها شفقت به خود2 میتواند به برقراری ارتباط فرد با خودش کمک کند (Germer, 2009).
در دردهههای اخیر تأکید زیاد متخصصین روانشناس به نقش جنبههای مثبت روانشناختی در زندگی افراد دیده میشود، که یکی از متغیرهای مثبت و مهم در زندگی افراد خود شفقتورزی و آموزش آن میباشد (Wren, Somers, Melissa, Goetz,Mark, Leary, Fras & et al, 2012). از آنجا که شفقت به خود، نیازمند آگاهی هشیار از هیجانهای خود است، دیگر از احساسات دردناك و ناراحت کننده اجتناب نمیشود، بلکه فرد با مهربانی و احساس اشتراکات انسانی، به آنها نزدیک میشود. بنابراین هیجانهای منفی دربارهی بدن به حالت احساسی مثبتتري تبدیل میشوند و به فرد فرصت درك دقیقتر انتخاب کارهاي مؤثر براي تغییر خود به صورتی اثر بخش و مناسب میدهند (Bennetten-Goleman, 2001). خود شفقتی، توانایی فرد در پذیرش خود یا مهربان بودن نسبت به خود در مواقع رنج و سختی میباشد و یکی از منابع درونی است که میتواند بر فرآیند مقابله اثر گذارد (Neff, 2003). شفقت به خود مستلزم حرکت به سوی پذیرش خود و رفتار با خود به شیوه همدلانه و مراقبتآمیز است. شفقت به خود شامل ترکیب سه مؤلفه به هم پیوسته مهربانی باخود، احساسات مشترک بشریت و توجه آگاهی است. مهربانی با خود تمایل به درک خود به جای قضاوت سختگیرانه درباره خود است. در کاستیها و نقایص شخصی، خود به شکلی گرم، آرام و بیقید و شرط پذیرفته میشود؛ نه اینکه مورد انتقاد و سرزنش شدید قرار گیرد. احساسات مشترک بشری شامل تشخیص این است که همه افراد کامل و کامیاب نیستند و در تجربه این ناکامل بودن و کمبود، از دیگران جدا نیستند. توجه آگاهی، آگاهی از تجارب دردناک خود به روشی متعادل است که تفکرات و هیجانات دردناک را نه مورد غفلت قرار میدهد و نه تقویت میکند (Neff, 2003). نتایج پژوهشها نشان داده است که شفقت به خود، رفتارهای غیرانطباقی مرتبط با بدن را کاهش میدهد. افرادی که شفقت به خود دارند، در هنگام تجربه یک رویداد منفی مرتبط با ظاهر، کمتر درباره بدنشان احساس شرم میکنند و رفتارهای خوردن مختل شدهی کمتری دارند (Breines, Toole, Tu & Chen, 2014 ). در نمونهای از زنان، شفقت به خود بیشتر با نگرانیهای تصویر بدن مرتبط شده است (Schoenefeld & Webb, 2013). علاوهبر این، شفقت به خود میتواند افکار منفی مرتبط با تصویر بدنی را کاهش دهد و راهبردهای انطباقی مرتبط با تصویر مثبت از بدن را افزایش دهد (Wasylkiw MacKinnon MacLellan, 2012).
پژوهشها نشان داده هنگامی که فاصله بین ادراک واقعی فرد از بدن خود با ادراک آرمانیاش به اندازه کافی زیاد شود، احساسات و هیجاناتی منفی از بدن در ذهنش شکل میگیرد و به نظر میرسد که در این میان شفقت به خود میتواند به فهم پیامدهای رفتاری ایجاد شده کمک کند (Woods & Proeve, 2014). در بیان اهمیت و ضرورت مطالعه مديريت بدن به منزلهی يکي از شاخصهاي سبک زندگي میتوان بیان کرد مسئلهي مديريت بدن براي زنان به قدري مهم است که زنان در مقايسه با مردان نسبت به وضعيت زيبايي و ظاهري خود و آنچه به چشم ميآيد، دقت نظر بيشتري دارند و حساسيت و توجه افزونتري نشان ميدهند، اين توجه وافر آنان را وا ميدارد، تا رفتارهايي گاه افراطي را به منظور تطبيق ويژگيهاي بدن با الگوهاي فرهنگي زيبايي چهره و اندام که در رسانههاي جمعي و عوامل تبليغاتي صنعت زيبايي تبليغ ميشود، اتخاذ کنند (Krik, 2009). و به نظر میرسد در این میان شفقت به خود نقش مهمی در تجربه هیجانات ناشی از ادراک ناهمخوانی بین بدن واقعی و آرمانی و مدیریت بدن دارد؛ به طوری که به مدیریت هیجانی و رفتاری این تجارب کمک میکند. بدین جهت اهمیت و ضرورت اساسی عمده این پژوهش از نظر فردی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و خانوادگی در سطح آرمانی، برداشتن گامهایی در جهت شناسایی نقش و اهمیت شفقت به خود در مواجهه با مدیریت بدن در زنان میباشد که جهت استفاده روانپزشکان، روانشناسان، مشاوران و کلیه متخصصین بهداشت روانی که به گونهای درگیر با مسائل روانی مدیریت از بدن هستند تلویحات کاربردی دارد.
2- مرور مبانی نظری و پیشینه
نوروزی، ملکی، پارسامهر و قاسمی (1397) پژوهشی با عنوان بررسی تأثیر تصویر بدن و مدیریت بدن بر مشارکت ورزشی زنان استان ایلام انجام دادهاند. این پژوهش با استفاده از روش پیمایشی انجام شد و داده‌های آن از طریق پرسشنامه جمعآوری، استخراج و تحلیل شدند. جمعیت زنان 19سال به بالای استان ایلام که جامعۀ آماری این پژوهش را تشکیل میدهند، 193952 نفر است و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 500 نفر تعیین شد. نمونه‌ها با نمونهگیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای شناسایی و دادهها از آنها جمعآوری شدند. نتایج نشان میدهند 2/49 درصد یعنی تقریباً نزدیک به نیمی‌از زنان یا ورزش نمی‌کنند یا بهصورت نامنظم و تفریحی ورزش میکنند. 17 درصد از آنها با هدف سلامتی و بین 61 تا 120 دقیقه در هفته فعالیت ورزشی میکنند و 8/33 درصد معادل تقریباً یک سوم از نمون